Bangkok life

“Een samenleving groeit wanneer oude mensen bomen planten waaronder ze zelf nooit zullen zitten om van de schaduw te genieten.  Goede mensen doen goede dingen voor andere mensen.  Dat is het en klaar.

After life, Netflixserie“

Dag vrienden van de zon,

Waar was ik gebleven ?

Juist ja, dat ik graag snel weer het vliegtuig op wilde richting Thailand.

Dat was wel even buiten de waard gerekend.  Omwille van allerlei redenen, waar ik u verder niet met ga lastig vallen, geschiedde mijn vertrek wat later dan gepland.  That’s life, denk ik dan, plannen maken om die telkenmale weer aan te passen als de omstandigheden daar om vragen of me ertoe dwingen.   

Maar nu beste lezers, vertoef ik weer op Thaise bodem.

Met dagelijks een zonnetje van circa 37 graden Celsius op mijn schedelpan, hoef ik van de gasrekening vooralsnog niet wakker te liggen.

En jawel, ik ben niet zomaar in Thailand, echter wel in het fameuze Bangkok.  Een grootstad zonder begin en zonder einde, zo lijkt het wel.  Een grote markt of een kathedraal waarrond het centrum zo een beetje opgebouwd is, daar doen ze hier in Thailand niet aan mee.  Alles is verspreid over een grote oppervlakte en overal liggen geheime schatten verborgen, net zoals de doffe ellende ook overal op de loer ligt.

Het is de vierde keer dat ik hier ben en de eerste drie keren kon ik niet snel genoeg mijn biezen pakken om weer de stad uit te zijn.  Te druk, te vervuilend, te duur, teveel confronterende ellende, te weinig natuur, te weinig rust …

Deze keer is mijn ervaring echter anders, want ik ben geneigd hier langere tijd te blijven om de stad beter te leren kennen.  Hoe dieper ik ergens in duik, hoe meer ik alle facetten te zien krijg, zowel de deugddoende als de pijnlijke.  Maar hoe meer ik ook van een plek (of een persoon) ga houden.  Als ik de tijd ervoor neem is er altijd iets om van te houden, waar (of bij wie) ik ook ben.

Zoals vaak in mijn leven heeft dit alles vooral te maken met me omringd weten door fijne mensen.  David, een Spaanse kameraad met een hart van goud en die hier al 5 jaar woont, heeft me al veel verborgen paradijsjes in de stad getoond.  Rachel, een Australische vriendin met evenzeer een warm hart, gaat soms met me de natuur in om rust op te zoeken en te praten over het leven zelve.  Nong, mijn beste vriendin hier in Thailand, biedt me een gratis verblijf en haar erg deugddoende vriendschap aan.  Dus ja, ik val in herhaling zonder dat het een teken van vroegtijdige dementie is, maar ik voel me opnieuw super gezegend door wie ik op mijn pad tref terwijl ik als rondreizende ziel onderweg ben in een land waar ik me best wel thuis voel maar ook altijd een ‘vreemde’ zal blijven.

Doorheen het onderweg zijn en de afwisseling die eigen is aan het leven waarvoor ik kies, zijn er toch ook bepaalde constanten die steeds terugkeren in mijn leven zonder dat ik er doelbewust op aanstuur.  Zo ontdekte ik bij toeval een aantal plekken waar ik opnieuw mee een potje volleybal kan spelen.  Niet dat ik er goed in ben, maar ik doe het wel supergraag.  Het levert me plezier op en ook nieuwe fijne contacten met de mensen met wie ik speel.  Soms speel ik met andere ‘farang’ (buitenlanders), soms enkel met Thaise kornuiten.  In het laatste geval versta ik geen jota van wat er gezegd wordt.  Maar samen spelen, lachen en plezier maken verbindt over de taalbarrière heen.  En dat ervaar ik vaak als echt bijzondere en ook deugddoende momenten.

Ook me laten raken en inspireren door mensen die zich met een groot hart inzetten voor het welzijn van anderen blijft een rode draad doorheen mijn leven.  En zo hier en daar mag ik daar ook zelf een kleine bijdrage aan leveren.  Zo ontmoette ik onlangs Rose, een vrouw uit Singapore, die elke dag 45 straathonden te eten geeft en met ze naar de dierenarts gaat als dat binnen haar financiële mogelijkheden ligt.  Dat vind ik zo ontzettend bijzonder, iemand die aandacht en zorg geeft zonder dat het moet, zonder dat het financieel iets opbrengt, en zodoende vanuit een goede inborst haar tijd en geld besteedt aan zij die het goed kunnen gebruiken.  In dit geval aan dieren waar nagenoeg niemand anders nog naar omkijkt. Geregeld ga ik samen met haar op pad, om te genieten van wat ik zie gebeuren.  Ik heb ook enkele sponsors met een groot hart voor dieren gevonden, die een donatie hebben gedaan, een bedrag dat bijgelegd wordt bij de mengeling van 5 kg kip, rijst en hondenbrokken die elke dag bereid wordt of de dierenarts die soms betaald moet worden.  Als er nog mensen zijn die graag een bijdrage willen leveren aan een project als dit, laat het me gerust weten.

Geregeld de natuur opzoeken is ook iets wat blijft terugkeren, ondanks dat ik tijdelijk in de grote stad vertoef.  Zo bezocht ik Kanchanaburi, een mooie omgeving in het westen van Thailand met prachtige watervallen.  Waar ik in mijn tentje kon kamperen en genieten van een eenvoudig leven dat me ook intens gelukkig maakt.  Binnenkort ga ik Nan ontdekken, een bergachtig en groen gebied in het noorden.  Het is deugddoend om mijn verblijf in de stad al eens af te wisselen met een weekje in de natuur.

Doorheen dit alles blijf ik het leven ook beschouwen als een levenslange scholing inzake zo gelukkig als mogelijk zijn, als wie ik ben en met wat ik kan en niet kan.  Zo leidde een bijzondere vriendschap laatst tot het inzicht dat ondanks het oprecht graag zien van elkaar, onze wegen zullen scheiden en de mogelijkheden die er onderling zijn in de toekomst zullen veranderen.

En dan ben ik blij dat ik kan huilen om het verdriet dat er is, zonder dat ik ga overdrijven en zonder dat ik het onder de mat hoef te vegen.  En dat ik nog steeds dankbaar kan zijn voor dat wat er was, en dat wat nog steeds mogelijk zal zijn in de toekomst als ik mijn hart niet afsluit.  Processen die ik geleerd heb en nog steeds aan het leren ben door het leven zelf, terwijl ik on the road ben en ongeacht de plek waar ik op dat moment ben.

En zo hobbel ik verder in mijn leven, verdwalend in de straten van Bangkok waar ik vaak aangenaam verrast wordt door wat ik per toeval aantref als ik onbestemd onderweg ben.

Dankbaar voor hoe mijn leven me momenteel vergaat, met de talloze mogelijkheden en uitdagingen die daarbij horen.

Vanuit het levendige Bangkok stuur ik veel hartelijke groeten voor iedereen die mij lief is,

Geert