Wat als …

“Wat als mijn tante Fien kloten had ?
Dan was het mijn nonkel Gerard !

Tom Wymeersch”

Beste lezers,

Sommige onder jullie vinden dat misschien wel leuk, zo een inleidende quote met wat vuile praat erin. Maar wie heeft er volgende week zijn moeder aan de lijn met de niet mis te verstane vraag of ze me met deze vuilbekkerij heeft opgevoed ? En geloof me vrij, dan kan ik best eerst eens heel goed nadenken vooraleer ik een antwoord uit mijn hoge hoed tover.

Nu ja, iedereen te vriend houden als blogger, daar begin ik niet aan.

Dus vrij en frank, en met de dichterlijke vrijheid hoog in het vaandel geheven starten we dit nieuwe blog !

Bovendien ben ik ver weg van huis, dus ik zie me nog niet meteen in de hoek belanden met een ferm paar ezelsoren op mijn kop. Ik weet het beste lezers, dat creëert een beetje de schijn van een held op sloffen. Maar dat is dan toch maar beter dan helemaal geen held !

Wat als …

Ik ga deze vorm gebruiken in dit blog om te schrijven over de dingen waar ik trots op ben over mezelf. Iets wat ik vanuit de diepte van mijn zijn niet zo gemakkelijk doe, een lijst maken van mijn tekortkomingen gaat me gemakkelijker af zeg maar. Ik gedraag me wel geregeld arrogant en als een betweter, dat is echter meer een uit de hand gelopen poging om met mijn onpeilbare onzekerheid te maskeren dan dat ik dat echt leuk vind om te doen.

Ik doe hier een poging om op een gezonde manier trots te zijn op wie ik ben en wat ik doe. Op een gezonde manier betekent voor mij dat ik me niet beter wil voelen dan een ander. En ook niet minder. Zo simpel zou het moeten zijn.

Zodus … Wat als ik me niet zomaar gewonnen geef na een tegenslag met Happy Food ?

De organisatie die zich engageerde voor de mensen die hier in Koh Phangan honger hebben door de Covid. Welnu, ik heb bekeken ik wat ik zelf kan betekenen, zonder afhankelijk te zijn van Happy Food. Van daaruit heb ik mijn eigen organisatie opgestart. Wat ik doe, doe ik met liefde, daar gaat het me niet om. Maar het is het terug opnemen van de draad na de mokerslag van de teleurstelling waar ik trots op ben.

Als er mensen zijn die het bericht nog niet gezien hadden op Facebook, achter het project staan en zelf nog voldoende middelen hebben vraag ik bij deze ongeneerd om een bijdrage te doen:

https://gogetfunding.com/steun-mensen-in-nood-in-koh-phangan-omwille-van-de-covid-pandemie/

Ik doe goede dingen met alles wat gestort wordt.

Wat als ik na een afwijzing in de liefde mijn hart open houd en leer om op mijn eigen benen te staan zonder uit verbinding te gaan ?

Ik leerde Begum kennen tijdens een feestje, een mooie Turkse vrouw. En even zag het er heel goed uit, een mogelijkheid om mijn Grote Verlangen te realiseren.

Plots keerde het en ging haar hart op slot en was er enkel nog afwijzing. Nog tijdens de teleurstelling besloot ik verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen pijn, verleden en verlangen.

Zonder al te veel beschuldigingen en verwijten. Al kiezend voor de leuke mogelijkheden die ik nog alleen of met anderen kan doen. Zonder het contact te verbreken en in de wrok te gaan. Daar ben ik fier op en het levert me nog steeds mooie momenten op met haar.

Wat als ik na een annulatie van een workshop blijf geloven in wat ik te bieden heb als trainer ? Mijn eerste workshop beschouw ik als een succes. Voldoende deelnemers en een resultaat waar ik meer dan tevreden over was.

De tweede editie heb ik moeten annuleren omdat er maar drie deelnemers kwamen opdagen.

De teleurstelling en de vraag of ik wel iets te bieden heb als trainer waren niet van de poes.

Maar ook die teleurstelling heb ik doorleefd en de vraag heb ik beantwoord met ja, ik heb wel degelijk iets te bieden aan de mensen die bij mij in een cirkel terecht komen.

Daar ben ik trots op en het geeft me de kracht om het vroeg of laat weer opnieuw te proberen.

Wat als je als niet-creatieveling naar een Burning Man festival gaat en daar mee een artistiek project opzet ?

Ik ben naar een plaatselijke versie van Burning Man gegaan. Dit festival gaat over expressie, creativiteit, bijdragen, geven, delen.

Je kan alleen komen als je iets bijdraagt waar iedereen wat aan heeft. Enkel een ticket kopen is niet mogelijk.

Ik heb samen met een vriendin een constructie met touwen opgezet met de symboliek dat alles en iedereen uiteindelijk met elkaar in verbinding is. Dat ik mij daar mee in gegooid heb, ook daar ben ik fier op.

En als afsluiting voor dit blog. Ik ben ontzettend trots dat ik veel zekerheden heb durven opgeven om deze reis te kunnen maken. Daar ben ik ontzettend fier op.

En dankbaar, want van de 43 jaar dat ik hier rondloop op deze aardkloot, heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld als op dit moment !

Ongetwijfeld zullen er zich opnieuw momenten aandienen waarop ik moeilijker overweg kan met de tegenwind op mijn pad.

Maar ik ben van plan op die momenten dit blog nog eens te herlezen.

Opnieuw hoop ik met dit blog ook lezers te inspireren. . Dus ja beste lezers, waar zijn jullie zoal trots op als het over jullie zelf gaat ?

Dat er na het lezen van dit blog een lange lijst mag ontstaan bij ieder van jullie ❤

Gelukkige groet & hartelijke knuffel,

Geert