“Be kind whenever possible.
It is always possible.”
(Dalai Lama)
Buongiorno allemaal,
Tja, een blog schrijven over mijn reizen in tijden van chaos door het Corona virus, het is me ook wat.
Misschien is het lezen ervan een leuk verzetje voor wie van armoe troef thuis op de bank zit met een sixpack Clara pils omdat de café’s gesloten zijn, en de Jupiler alreeds weg gehamsterd is ?
Ik heb wel te doen met iedereen die betrokken is bij deze situatie en ik wens allen sterkte, vertrouwen en onderlinge steun toe, in deze chaotische tijd.
Dat wenst Bibi ook zichzelf toe trouwens. Want Vietnam heeft zijn grenzen reeds gesloten voor buitenlanders en als de omringende landen van Thailand dat voorbeeld volgen, dan zijn de rapen wel gaar, ook voor ondergetekende. Doch, zover zijn we nog niet, en als het wel zover is, dan zien we wel weer verder. De toekomst, daar hebben we momenteel niet zoveel vat op, dus laat ik mijn licht hier maar eventjes schijnen over de afgelopen etappes op mijn reis.
Om even kort door de bocht te gaan. Tijdens mijn reizen ken ik onwaarschijnlijke hoogtepunten, als ook steeds terugkomende dieptepunten.
Om er zomaar eventjes twee los uit de pols te schudden.
Tijdens mijn trektocht in Hsipaw/Myanmar vertelde onze gids dat het conflict tussen het regeringsleger en de lokale bevolkinglegers nog niet meteen zal opgelost zijn. China steunt de lokale troepen door wapens te leveren in ruil voor gunstige prijzen voor teak-hout, maïs en buffels. De Russen steunen het regeringsleger met wapens in ruil voor gunstige prijzen voor diamant. En zodus hebben beide grootmachten er alle belang bij dat het conflict nog zolang mogelijk blijft duren, want dat spijst de kas. Van dat soort verhalen zinkt de moed en het geloof in de mensheid me waarlijk en diep in de schoenen.
Op een andere dag dans ik temidden van honderden mensen van allerlei slag. Die zonder drugs en alcohol en met veel respect voor elkaar 200 % van zichzelf geven in het dansen, plezier hebben en speels zijn. Op die momenten geloof ik echt dat er meer dan voldoende liefde onder de mensen is om alle uitdagingen ter wereld aan te kunnen!
Je merkt het, de wind kan wel eens van richting veranderen, wat betreft mijn gemoedstoestand tijdens dit avontuur.
Maar voor de liefhebbers van structuur onder ons, zal ik eens overlopen hoe ik hier op mijn paradijselijke eilandje, Kho Phangan genaamd, ben beland.
Welnu, in Hsipaw heb ik heel erg genoten van de natuur door nog eens opnieuw een trekking te doen.
Heel mooi landschap, fantastische gids, fijne groep, …
De derde trekking die ik deed en opnieuw enorm veel voldoening zoals voorheen.
Daarna was het de bus op voor 21 uur richting Thailand.
Je moet er wat voor over hebben, als je het vliegtuig wil vermijden 😊
In Mae Sot / Thailand aangekomen heb ik een goedkope privé kamer gevonden en voor mezelf besloten een tijdje rust te nemen.
Zelfzorg na een intense periode van slapen in slaapzalen.
Ik ontmoette een fijne vrouw uit Frankrijk en aardige man uit Lithouwen. We hadden het goed samen. We deden zowel onze eigen dingen als dat we geregeld samen op pad waren. Een fijne combi ! Heel fijn was het gezamenlijke stoombad met de local people in een nabijgelegen Boedhistische tempel.
Vanuit Mae Sot ben ik naar Umphang gereisd. Met de scooter langs wondermooie wegen die door de bergen slingerden. De tocht naar daar was al een topattractie op zich!
Aldaar heb ik opnieuw gewandeld, dit keer zonder gids. Me, myself and I. Hier komen heel weinig toeristen. Een tijd van op mezelf zijn. Ook broodnodig op een reis als deze.
Eens mijn scooter binnen geleverd in Mae Sot, vertrok ik al liftend naar Ayutaya. Een oude stad met veel tempels. Na 5 min werd ik meegenomen door een gastvrij gezin. In één trok door 500 km naar mijn bestemming.
Boem patat en er los op ! Het lot was mij weeral gunstig gezind. Bovendien mocht ik voor het eten mee aanschuiven bij de familie en overnachten in de Moskee ter plaatse. Echt heel bijzonder en toen ik ging slapen dacht ik bij mezelf: “Wat fantastisch dat ik dit allemaal nog mag meemaken !”
Ongelooflijk hoe ik hier gastvrije en behulpzame mensen blijf tegen komen op mijn pad.
Ik ontmoette in Ayutaya ook een straatmuzikant die zijn liederen ten berde bracht alsof hij Bono himself was. Hij ontving me met een kop thee en met een glunderende glimlach speelde hij zijn songs voor zijn éénkoppige publiek. De magere opkomst kon de pret geenszins drukken 😊
Van Ayutaya ging het naar Bangkok voor een administratieve tussenstop en als doorgang naar het Zuiden van Thailand.
Ook in Bangkok ontstond er een mooie vriendschap. Ik ontmoette er een doofstomme man die vriendelijker dan vriendelijk was en we ontmoette elkaar altijd met een enthousiasme van heb ik je daar.
Je ziet de bui al hangen, mijn hoogtepunt in een wereldstad als Bangkok 😊
Vanuit Bangkok ben ik naar het Zuiden van Thailand getrokken. Ik wilde het eerst niet doen, vanwege te toeristisch. Echter, zowel de intense hitte als een zekere nieuwsgierigheid hebben me toch naar Kho Phangan gedreven.
En inderdaad, blauwe zeeën en hagelwitte Bounty-stranden.
En inderdaad, in velden noch wegen een hartelijke local te bespeuren.
Het toerisme heeft geld hier tot prioriteit gemaakt waardoor de hartelijkheid met 99 % naar beneden is gekukkeld in vergelijking met mijn voorgaande ervaringen.
Ik geniet echter wel van de verkoeling in de zee en het snorkelen. Onder water en tussen de kleurrijke vissen voel ik me heerlijk thuis. Van het gedoe rondom virussen en geld is dan even niets te merken. Een droomwereld waar ik graag in vertoef.
Ik sta hier met mijn tentje langs het strand. Ik denk dat voor het eerst in mijn leven er echt op me neer gekeken wordt en dat laten mensen me ook merken. Ik ben hier niet welkom omdat ik weinig geld oplever. Ik ben voldoende gezegend om verder te trekken naar plekken waar het weer anders is.
Mijn gedachten gaan bij deze ervaring vaak uit naar mensen die om welke reden dan ook buiten gesloten worden en nergens welkom zijn. Dit gevoel snijdt door het hart en ziel van uw blogger.
Gelukkig zijn er wel mede kampeerders met wie het erg fijn vertoeven is. We delen veel met elkaar. Lekker fruit, vriendschap, waardering en geregeld een potje schaken met zicht op zee. Dus in deze toch ook veel redenen om dankbaar te zijn 😊
Hoe het nu verder zal gaan op mijn reis, wordt mee bepaald door de wereldwijde maatregelen rondom het Corona virus.
Ik houd jullie verder op de hoogte.
Warme en hartelijke groet,
Geert
Weer genieten van je belevenissen!
Tja, wat is rijkdom.
Dat wordt voor jou deze reis alleen maar duidelijker.
Rijk vervolg, waar je ook terecht komt!
LikeLike
Dag Lida,
Dank je wel !
Ik heb een keuze gemaakt om niet verder te trekken. En van daaruit kijk ik elke dag opnieuw wat er gebeurt en hoe het verder moet.
Maar ik heb inderdaad al veel geleerd over rijkdom. Ik leef hier in mijn tentje in alle eenvoud en met veel fijne mensen in mijn buurt. En ik ben gelukkiger dan ooit !
Ik wens je het allerbeste toe met de situatie in Nederland. Ik hoop dat het lukt om er ondanks alles iets moois van te maken !
Hartelijke groet & hug,
Geert
LikeLike
de max makker! zooo schoon om lezen en… ook een beetje zien!
mis je ook
knuffelX
LikeLike
Hartelijke groet & big hug kameraad !
LikeLike
Het is een week later als ik je bericht lees. Het raakt me wat je schrijft dat er bij dat strand op je neer gekeken werd en hoe je dat deed denken aan mensen die nergens welkom zijn. De vluchtelingen van de wereld…
Ik ben benieuwd hoe het nu met je is.
In Europa is het coronavirus het gesprek van de dag, alle maatregelen die genomen worden raken de mensen. Er is onrust, gevoel van onveiligheid en ook is daar een nieuwe zorg voor de ander, hernieuwde creativiteit. Beide kanten lichten op.
Ik hoop dat je nog altijd je reis kunt voortzetten, dat je die vrijheid nog steeds hebt.
Een warme groet,
Yvonne
LikeLike
Dag Yvonne,
Fijn je te lezen ! 😊
En veel sterkte toegewenst met de uitdagende situatie daar in Nederland.
Ik heb besloten mijn reis te onderbreken en te blijven waar ik nu ben = Koh Panghan. Het is moeilijk geworden om nog te reizen. Hier heerst een positieve sfeer en dat is waar ik wil zijn nu.
Ik en niemand ter wereld weet hoe de toekomst er uit ziet. Dus dag per dag leef ik en zal ik ontdekken wat te doen.
Hartelijke groet & dikke knuffel,
Geert
LikeLike